Uit een ca. 1371 tekst uit Brugge (De Bouc vanden Ambachten):
Nu weet dat het behoort datter in si van al een deel. Als ghi gaet achter straten ende ghi ghemoet yemene, dien ghi kennet of die sij van uwer kennessen, weest snel ende ghereet hem eerst te groetene. Es hi man van weerdicheden, zo doet of uwen caproen, ende omme vrouwen ende joncfrouwen; ende doen si of den haren, so doetene weder op met uwer hant, ende in deser manieren moegh dine groeten: "Heere, God beware u". Het es t'cortste dat men mach groeten die lieden groetende. Ende men heeft in usagen dat men antword: "Heere, goeden dach gheve u God.
Vrouwe, goeden dach of goede nacht si u ghegheven. Wat doet ghi? Of: Hoe eist met u?
- Mi es wel dat ghi wel hebben moet.
- Waer hebdi gheweest so langhe? Ic ne sach u bin langhen.
- Ic hebbe gheweest uten lande.
- In wat lande hebdi gheweist?
- Heere, het ware te vele te vertelne; maer ghelieft u dinc die ic mochte doen, ic soude wesen degone die 'tgherne soude doen.
- Scone heere, groten danc van uwen hoofschen spraken ende van uwen goeden wille; ende God loond u, ende God laet's mi verdienen. Ende weet sekerlike dat ghi ne zijt niet bedroghen, want also soudic doen om u ende om de uwe. Te Gode bevelic u, want ic neme orlof an u". Men es dan sculdich te andwordene: "Ons Heere moet u dan gheleeden. Gode moeti sijn bevolen. Onse Heere moete sijn uwe hoede. God moet u hebben in sijn hoede. Te Gode moet ghi gaen. Groet mi de vrouwe of de joncfrouwe van uwen huus of van uwer herberghen; uwen man, uwe wijf ende uwe kindren, uwe sonen ende uwen dochtren ende al uwe maisnieden. Ende ghebiet mi an minen heere, an minen jonchere, an uwen vader ende an uwer moeder, te uwen scoenheere ende te uwer sconer vrouwen, te uwen oem ende te uwer moyen, te uwen neven ende nichten, te uwen rechtsweers ende te uwer rechtsweerien, te uwen neven ende te uwen nichten - dat sijn de kindren van uwen broeders ende van uwen sustren - ende dit ne vergheet niet".
Uit:
J. Gessler (ed.): Het Brugsche Livre des mestiers en zijn navolgingen. I. M Le Livre des Mestiers - De Bouc vanden Ambachten. Brugge, 1931.
Nu weet dat het behoort datter in si van al een deel. Als ghi gaet achter straten ende ghi ghemoet yemene, dien ghi kennet of die sij van uwer kennessen, weest snel ende ghereet hem eerst te groetene. Es hi man van weerdicheden, zo doet of uwen caproen, ende omme vrouwen ende joncfrouwen; ende doen si of den haren, so doetene weder op met uwer hant, ende in deser manieren moegh dine groeten: "Heere, God beware u". Het es t'cortste dat men mach groeten die lieden groetende. Ende men heeft in usagen dat men antword: "Heere, goeden dach gheve u God.
Vrouwe, goeden dach of goede nacht si u ghegheven. Wat doet ghi? Of: Hoe eist met u?
- Mi es wel dat ghi wel hebben moet.
- Waer hebdi gheweest so langhe? Ic ne sach u bin langhen.
- Ic hebbe gheweest uten lande.
- In wat lande hebdi gheweist?
- Heere, het ware te vele te vertelne; maer ghelieft u dinc die ic mochte doen, ic soude wesen degone die 'tgherne soude doen.
- Scone heere, groten danc van uwen hoofschen spraken ende van uwen goeden wille; ende God loond u, ende God laet's mi verdienen. Ende weet sekerlike dat ghi ne zijt niet bedroghen, want also soudic doen om u ende om de uwe. Te Gode bevelic u, want ic neme orlof an u". Men es dan sculdich te andwordene: "Ons Heere moet u dan gheleeden. Gode moeti sijn bevolen. Onse Heere moete sijn uwe hoede. God moet u hebben in sijn hoede. Te Gode moet ghi gaen. Groet mi de vrouwe of de joncfrouwe van uwen huus of van uwer herberghen; uwen man, uwe wijf ende uwe kindren, uwe sonen ende uwen dochtren ende al uwe maisnieden. Ende ghebiet mi an minen heere, an minen jonchere, an uwen vader ende an uwer moeder, te uwen scoenheere ende te uwer sconer vrouwen, te uwen oem ende te uwer moyen, te uwen neven ende nichten, te uwen rechtsweers ende te uwer rechtsweerien, te uwen neven ende te uwen nichten - dat sijn de kindren van uwen broeders ende van uwen sustren - ende dit ne vergheet niet".
Uit:
J. Gessler (ed.): Het Brugsche Livre des mestiers en zijn navolgingen. I. M Le Livre des Mestiers - De Bouc vanden Ambachten. Brugge, 1931.