Katharina van Kleef leefde van 1417 tot 1476 en was getrouwd met de hertog van Gelre. Rond ca. 1440 is er voor haar een getijdenboek vervaardigd, verlucht met tal van schitterende miniaturen. Dit manuscript wordt nu eenmalig blad voor blad tentoongesteld in het Valkhofmuseum te Nijmegen.
Alhoewel Katharina's boek meer dan een halve eeuw na het door Deventer Burgerscap geportretteerde jaar van 1370 werd gemaakt, waren de afbeeldingen van onder andere dagelijks taferelen reden genoeg voor de groep om vandaag naar Nijmegen af te reizen en ze zelf te aanschouwen.
Catherine of Cleves lived from 1417 to 1476 and was married to the duke of Guelders. A book of hours was made for her c. 1440. It is illuminated with fabulous miniatures and is currently, page by page, exhibited in the Valkhofmuseum in Nijmegen.
Deventer Burgerscap portrays 1370 so more than half a century earlier than Catharine's book of hours. But the pictures presenting amongst other scenes from daily life were enough reason for us to travel to Nijmegen today to see them with our own eyes.
Helaas was het door de kerstvakantie zeer druk. Bij het museum binnenkomen stond je in een lange rij, bij het afgeven van je jas in de garderobe stond je in een rij, bij het bezichtigen van alle tentoongestelde miniaturen stond je in een lange lange lange rij, bij het kopen van een boek in de museumwinkel stond je in een lange rij, bij het een kop koffie kopen in het museumcafe stond je in een rij en bij het ophalen van je jas in de garderobe bevond je je wéér in de rij.
Dit zorgde natuurlijk voor veel irritaties bij mensen en ook dat je wegens de meute die zich om een miniatuur heen had gevormd deze soms gewoonweg wel moest overslaan.
Because of the christmass holidays it was (too) crowded in the museum. There was a queue for everything; the entrance, the wardrobe, almost every miniature, the bookshop, the museumcanteen, and then the wardrobe again. Of course this caused quite some irritations with people and also made you pass by the really overcrowded miniatures without seeing them.
Al met al vond ik de tentoonstelling erg eenzijdig. De miniaturen waren erg mooi, maar er waren er gewoon te veel van. Niet alleen het getijdenboek stond opgesteld, maar ook nog tal van andere manuscripten lagen er opengeklapt ter inzage. Samen namen zij zo'n 3/4 van de beschikbare zalen in beslag. In het overige deel lagen een paar archeologische vondsten en stonden er een aantal replica kostuums van uiteenlopende kwaliteit opgesteld. Ik had graag meer archeologische vondsten en overige kunstvoorwerpen gezien en minder miniaturen en kostuums.
All in all I found the exhibition too focussed on miniatures. They looked beautiful but there were relatively too much of them. Not just the book of hours was presented but also a load of other manuscripts were exhibited. Together they took up some 3/4 of the available rooms. In the remaining space some archaeological finds and replica costumes, of varying quality, were on display. I would have loved to see more archeaological finds and other art objects and less miniatures and costumes.
Alhoewel Katharina's boek meer dan een halve eeuw na het door Deventer Burgerscap geportretteerde jaar van 1370 werd gemaakt, waren de afbeeldingen van onder andere dagelijks taferelen reden genoeg voor de groep om vandaag naar Nijmegen af te reizen en ze zelf te aanschouwen.
Catherine of Cleves lived from 1417 to 1476 and was married to the duke of Guelders. A book of hours was made for her c. 1440. It is illuminated with fabulous miniatures and is currently, page by page, exhibited in the Valkhofmuseum in Nijmegen.
Deventer Burgerscap portrays 1370 so more than half a century earlier than Catharine's book of hours. But the pictures presenting amongst other scenes from daily life were enough reason for us to travel to Nijmegen today to see them with our own eyes.
Helaas was het door de kerstvakantie zeer druk. Bij het museum binnenkomen stond je in een lange rij, bij het afgeven van je jas in de garderobe stond je in een rij, bij het bezichtigen van alle tentoongestelde miniaturen stond je in een lange lange lange rij, bij het kopen van een boek in de museumwinkel stond je in een lange rij, bij het een kop koffie kopen in het museumcafe stond je in een rij en bij het ophalen van je jas in de garderobe bevond je je wéér in de rij.
Dit zorgde natuurlijk voor veel irritaties bij mensen en ook dat je wegens de meute die zich om een miniatuur heen had gevormd deze soms gewoonweg wel moest overslaan.
Because of the christmass holidays it was (too) crowded in the museum. There was a queue for everything; the entrance, the wardrobe, almost every miniature, the bookshop, the museumcanteen, and then the wardrobe again. Of course this caused quite some irritations with people and also made you pass by the really overcrowded miniatures without seeing them.
Al met al vond ik de tentoonstelling erg eenzijdig. De miniaturen waren erg mooi, maar er waren er gewoon te veel van. Niet alleen het getijdenboek stond opgesteld, maar ook nog tal van andere manuscripten lagen er opengeklapt ter inzage. Samen namen zij zo'n 3/4 van de beschikbare zalen in beslag. In het overige deel lagen een paar archeologische vondsten en stonden er een aantal replica kostuums van uiteenlopende kwaliteit opgesteld. Ik had graag meer archeologische vondsten en overige kunstvoorwerpen gezien en minder miniaturen en kostuums.
All in all I found the exhibition too focussed on miniatures. They looked beautiful but there were relatively too much of them. Not just the book of hours was presented but also a load of other manuscripts were exhibited. Together they took up some 3/4 of the available rooms. In the remaining space some archaeological finds and replica costumes, of varying quality, were on display. I would have loved to see more archeaological finds and other art objects and less miniatures and costumes.
