Ook dit jaar zijn we naar Nijmegen gegaan voor het Gebroeders van Limburgh-festival. Het festival, dat aanvankelijk is opgezet vanwege de expositie van de Très Belles Heures van de Hertog van Berry in het Valkhofmuseum, beleefde dit jaar haar vijfde editie.
In tegenstelling tot vorig jaar had DB een redelijke opkomst, met Isis, Nijso, Marisca met Zénaïde, Lea en mijzelf. Bertus deed riddertje in het Valkhofpark. Helaas konden er weinig buitenlandse groepen komen. Carnis, Porta Giovia en Elvelüüt Hamborch hadden af moeten zeggen.
Gelukkig waren enkele van onze Zweedse vrienden van Albrechts Bössor (Peter en Elisabeth Ahlqvist en Johan Klareld) er wel, en ook de Vlaams sprekende Duitse Thomas en Franziska Schatek (leden van MIM). Ook de Engelse schilder en zijn vrouw de calligrafiste waren er weer. Het zijn zulke vriendelijke, leuke mensen!
Door gebrek aan groepen was de CvC ook uitgenodigd, maar die stonden in het Kronenburg-park. Dat leidde uiteraard tot verwarring, want de Compagnie van Cranenburg zal zijn naam daar met veel plezier aan hebben verbonden, tot ongenoegen van Cor Kronenburg, die mee was met de ridders van Stichting HEI, die hun kamp dus op de Valkhof hadden opgeslagen.


This year, DB went to Nijmegen again, for the fifth edition of the Gebroeders van Limburgh-festival. We were with five this year; Marisca (with her baby daughter Zénaïde), Nijso, Lea, Isis and myself. Bertus was a knight on the Valkhof. Alas, many foreign groups couldn't make it, so they had hired the Compagny of Cranenburgh, who were placed far away in the Kronenburg Park. Albrechts Bössor did come, as well as the Schatek-family (members of MIM).

Omdat het festival dit jaar officieel pas om 12.00 uur begon, hadden we alle tijd om op te bouwen. Dat was ook nodig, want het waaide behoorlijk en dat vertraagde de boel nogal. De wind zorgde voor meer ongemakken. De luifel van de Schateks woei om, en ook de tent van Albrechts zakte in. Isis had Bertus' marktkraam mee, die we gelukkig konden verstevigen met scheerlijnen, omdat hij ook meermalen door de wind gegrepen dreigde te worden.
Helaas verloren de Schateks een paar schalen, en verloor Marisca een kom die bedolven werd onder een vallende tafel. De tafel raakte ook beschadigd. Dat was allemaal erg vervelend, en daarboven kregen we ook nog een voortdurende lading zand en rook op ons af. Dat, met nog wat kleine ergernissen, werkten mij ernstig op mijn zenuwen.


The wind was really annoying us when building the camp, and also after that, when some pottery was destroyed, as well as one of our tables. The wind was getting on my nerves a lot, because we had a continuous flow of sand and smoke in our faces, and together with some minor irritations, it was getting me really worked up.

Verder was het erg gezellig met onze gasten. Isis, Nijso en ik handwerkten (resp. borduren, leerbewerken en kleding naaien) terwijl Lea wol verfde. Marisca had vooral haar handen vol aan Zénaïde, die er niet altijd even veel schik in had. Zondag kwam Henk met Oriande, welke veel lol had met Zweedse uk Isolde, de dochter van Eli en Peter. Zaterdagavond hadden we nog een aanloop van wat deftige mensen, waarbij Bertus ons ook kwam opzoeken. Inmiddels hadden de Zweden al alderhande dranken soldaat gemaakt, die ze uitdeelden aan ons ter proeve. Ze hadden enkele goede bieren geregeld, en een fles port. Tom Schatek had ook wat kriekenjenever. Toen we wat melig werden, wilden Peter en Johan van Albrechts naar De Blauwe Hand, om er een mannenavondje van te maken. Bertus wilde achterblijven bij Isis, dus Franziska Schatek nam zijn plaats in en werd nu 'Bertus'. Dat bleek een excuus voor een hoop jolijt. Gelukkig waren de Zweden sneller dronken dan ik, want ik had niet veel zin in een kater. Peter en ik zwaaiden onze kaproenen op Johan in, die met zijn reflexen ons echter ook goed bestookte.


That aside, we had great fun working. Marisca had a load of work with the sometimes unhappy Zénaïde. On sunday, husband Henk brought Oriande, who had a great time with Eli and Peters daughter Isolde. On saturdayevening, after a obligatory amusing the richer visitors, we men took of to the pub, leaving Bertus with Isis and taking Franziska Schatek instead, who was then named Bertus the rest of the evening, a reason for a lot of jolliness. I was pleased the Swedes were getting drunk, for I wasn't too keen on a hangover. Peter and I attacked Johan with our hoods, but he could fight back well.

Photos by Elisabeth Ahlqvist.

Laurens